craniosacraal voor menner en paard - Paardenwaarden

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

craniosacraal voor menner en paard

Wow Momenten > GEZONDHEID
Is de makke van de menner de makke van het paard?

Stal Den Timp, een sfeervol paardenbedrijf in het buitengebied van Wehl, is in 2007 het decor van een uniek experiment: een gelijktijdige cranio sacraal behandeling. Het doel is drieledig. Allereerst willen de behandelaars een menner in de gelegenheid stellen zelf eens te voelen hoe zijn paard deze bijzondere behandelmethode ervaart. Daarnaast willen ze onderzoeken of de (eventuele) makke van de menner zijn weerslag heeft op het gedrag, de prestaties en de geestelijke en lichamelijke gesteldheid van zijn paard. Blijkt dit het geval te zijn dan gaan de therapeuten aan de slag om de gedeelde blokkade op te heffen. Er staan in totaal vier sessies gepland.
Craniosacraal behandelaars Anja Thomassen-Marcinski en Roy van de Geer arriveren bij stal Den Timp. Hier worden ze verwelkomd door eigenaar Arno Klijntjes en een menner uit Rheden. De menner is constructeur van beroep en verslingerd aan recreatief mennen. Hij is in het bezit van een koetsierbewijs en de KNHS diploma's enkel-, dubbel- en meer-span. Toch werkt hij met instructeur Arno nog steeds driftig aan de verfijning van zijn menvaardigheden. 'Arno heeft me warm gepraat voor het wedstrijdgebeuren. Niet dat ik op het behalen van prijzen uit ben. Ik zie deelname aan een wedstrijd meer als een mooie manier om mijn vorderingen te toetsen. We trainen op dressuur en vaardigheid, want ik heb geen marathon ambities en denk ook niet dat mijn Friese hengst daar geschikt voor is. Blijkt het niets voor mij te zijn dan blijf ik gewoon recreatief rijden. Heerlijk met paard en wagen het Montferland in, of de bossen rondom mijn woonplaats.' Op weg naar de ontmoetingsruimte maken Anja en Roy kennis met de hengst, die in Den Timp zijn eigen box heeft. De menner vertelt dat zijn nichtje hem onder de man rijdt. 'Ook zij wil graag eens een dressuurproefje met hem gaan rijden!'
Nekklachten
In de ontmoetingsruimte vertelt de menner over zijn liefde voor het Friese paard. 'Mijn eerste Fries was voor mij als beginner te voorwaarts. Dat resulteerde uiteindelijk in een ongeluk. We komen terug van een lange probleemloze buitenrit met een aantal aanspanningen. Op het laatste stuk besluiten we niet de drukke rijksweg maar het fietspad ernaast te nemen. Tussen de weg en dat fietspad bevindt zich een droge greppel. We zijn al half de weg af als de Fries plotseling schrikt. Hij stapt de greppel in, draait zich om, maakt een knik en loopt er weer uit. Met dat hij die knik maakt, tuimel ik van de wagen, zo de greppel in. Men zegt dat paard en wagen over me heen zijn gekomen, maar daar heb ik geen herinnering aan. Ik weet zelf uit de greppel te krabbelen en word in de opgeroepen ambulance onderzocht op botbreuken. Niets.
Later die middag brengen ze me terug naar stal, waar ik nog een hapje mee eet en daarna naar huis rijd. De volgende ochtend word ik wakker met zoveel pijn dat ik naar de huisarts ga. Die stuurt me door naar het ziekenhuis, waar uit foto´s blijkt dat ik een borstbeen luxatie heb. Dat is een soort ontwrichting, vergelijkbaar met de schouder uit de kom. Ik krijg pijnstillers mee en heb de eerstvolgende zes weken enorm veel last van spierpijn in de schouderregio en pijn op de borst. Van mijn borstbeen heb ik inmiddels geen last meer, maar een verdikking zit er nog wel. Een half jaar na die onfortuinlijke val heb ik de Fries ingeruild voor deze hengst. Hij is de rust zelve, echt wat je van een koudbloed als de Fries zou verwachten.
Toen ik hem kocht, heb ik hem grondig laten keuren. Hij heeft geen lichamelijke gebreken en is oergezond. Het enige wat niet zo lekker loopt, is dat hij rechts wat moeilijk stelling aanneemt. Ook heeft hij korte tijd wat last van zijn rug gehad. Sinds ik zijn zadel heb laten aanpassen, hoor ik mijn nichtje er niet meer over. O ja, wat hij ook doet is bij het eten steeds zijn tong uitsteken.' Zelf is de menner op dat moment in de afrondende fase van een fysiotherapeutische behandeling. 'Helemaal de oude ben ik nog niet. Zo zit ik voor mijn gevoel wat gespannener op de wagen dan voorheen en heb ik regelmatig last van mijn nek.'
Terwijl de menner op Roys tafel in de ontmoetingsruimte van Den Timp zijn eerste Craniosacraal behandeling ondergaat, loopt Anja met de hengst aan een halstertouw door de buitenbak. Ze geeft hem ruimschoots de tijd om te doen wat een hengst graag doet. De bodem besnuffelen, urineren, mesten en rollen. Normaal hengstengedrag. 'Goed contact leggen is heel belangrijk bij cranio-sacraal,' aldus Anja. Hierdoor krijgt de hengst het gevoel dat het veilig is zich bij mij aan te sluiten.’
Met zekere passen beent Anja door de bak, haar rug recht en haar schouders laag. De houding van een leider. Dan houdt ze halt en legt het touw los over de rug van de hengst. De behandeling neemt een aanvang.
Terwijl Anja met de hengst werkt, neemt Roy de menner ‘onder handen’. Hier doet hij voor hoe hij destijds van de wagen tuimelde.
Indruk
Na afloop van een ruim drie kwartier durende sessie brengt Anja een uiterst ontspannen ogende hengst terug naar zijn box.

Wat is je globale indruk van dit paard?
'Vanaf het moment dat ik de hengst in de box zag voelde ik heel veel spanning op links.'

Wat heb je daar zoal aan gedaan en hoe werd de behandeling verdragen?
'Ik heb hoofdzakelijk zijn linkerkant behandeld, dus vanaf zijn linker schouderblad naar beneden. Omdat hij uit eigen beweging zijn linkervoet optilde, kon ik ook onder zijn hoef komen en en heb ik dus zijn hele been tot ontspanning kunnen brengen. 'Ontwinden' noemen we dat in ons jargon. De behandeling werd uitstekend verdragen. Meestal geeft een paard na een kwartier, twintig minuten aan het wel genoeg te vinden. Deze hengst heeft zich drie kwartier laten behandelen.'

Ben je op blokkades gestuit en zo ja, waar?
'De manenkam is heel gespannen. Ik voel ook spanning net achter zijn oren. Frappant, hè? De hengst heeft last van zijn nek, net als de menner. Ook hoor je 'knak knak' als hij zijn hoofd naar links of rechts draait. Dat geluid wordt veroorzaakt door een band die over zijn eerste of tweede nekwervel heen schiet. Dat komt wel meer voor bij paarden met een ietwat grotere nekwervel dan normaal. Als Cranio Sacraal therapeut kan ik daar niets aan doen. Wel kan ik de spanning wegnemen. Ook de kaken zijn wat gevoelig en hij steekt tijdens de behandeling zo af en toe zijn tong uit. Als de tandarts komt moet die maar even een kijkje in zijn mond nemen.'
Menner
Na een behandeling van anderhalf uur zit de menner op de rand van de behandeltafel. Ook hij maakt een ontspannen indruk. 'Ik ben alle besef van tijd kwijt en er is een diepe rust over me gekomen. Heerlijk!'
Als hij op Roys verzoek zijn hand op zijn borstbeen legt, lijkt voor zijn gevoel de verdikking te zijn afgenomen. Anja neemt de behandeling van de hengst met de menner door. Vervolgens legt ze uit hoe logisch het is dat de hengst rechts wat moeilijk stelling aanneemt. 

'Als je aan de linkerkant een probleem hebt en je moet naar rechts gaan kijken, gaat het links pijn doen. Vergelijk het maar met wat je voelt als je een stijve nek hebt. Daarom heb ik op links gewerkt.'
Cranio sacraal voor menner en paard.
Een uniek experiment
Sessie 2.
Instant verbetering
Een goedgemutste menner begroet Anja en Roy bij stal Den Timp. 'Het gaat al zo'n stuk beter, joh! Mijn borstbeen is minder geprononceerd en mijn schouders en nek zijn veel minder gespannen. Ook heb ik met meer ontspanning op de bok gezeten. Verder heb ik aan mijn houding gewerkt door aan het begin van een ritje met de hengst aan Arno te vragen nu eens extra op mij te letten. En ja hoor! Echt lekker zitten deed ik niet. We zijn gelijk teruggegaan, hebben een grote deken gepakt en die achter in de zitting gelegd. Je zit dan net zoals oude rotten als Tjeerd Velstra op die oude koetsen 'stonden'. De hengst reageerde er meteen op door gemakkelijker stelling aan te nemen!' Naar aanleiding van dit enthousiaste verslag besluiten de behandelaars het 'simultane sessie concept' los te laten. Ze denken dat het behandelen van zowel het paard als de menner al zo efficiënt is dat gelijktijdig behandelen niets extra's toevoegt. Bovendien kunnen de menner en Roy nu de behandeling van de hengst meemaken en kan Anja zich na afloop bij collega Roy voegen om de overeenkomsten tussen man en paard met eigen handen te voelen...

Intelligente lichaamscellen
De tweede Cranio Sacraal behandeling van de Friese hengst neemt deze keer maar een kleine twintig minuten in beslag. Inclusief een kleine fotosessie waarbij Anja de Cranio Sacrale grepen demon-streert. 'Vergis je niet', lacht Anja, 'terwijl er foto's werden genomen is er heel veel gebeurd. Zodra ik mijn handen op het paard leg, begint de behandeling namelijk al. Dat gaat vanzelf. Bovendien herinnert het paardenlijf zich de eerste behandeling nog, waardoor alles sneller gaat. Zo intelligent zijn lichaamscellen. Daar komt nog bij dat dieren niet worden gehinderd door beperkende gedachten. Voelt het goed, dan geeft zo'n paard zich zonder reserves over. Heeft het voldoende 'bijgetankt' dan loopt het weg en gaat iets anders doen.'
Waar heb je deze keer extra aandacht aan besteed?'
De linkerkant van zijn bovenkaak. Die mocht ik nu aanraken. Ook heb ik de schedelbeenderen losser gemaakt en daarna zijn nek en oren ontwonden (ontwinden = spanning wegnemen) Verder heb ik zijn manenboog wat gemasseerd.

Masseren is toch iets anders dan een craniosacraal behandeling, waarbij je voornamelijk werkt met intentie?
'Klopt, maar ik heb de opleiding Sportmassage Voor Paarden gevolgd en soms vult een massage een cranio sacraal behandeling prima aan.

Is je verder nog iets bijzonders opgevallen?
'Ja, het 'knak'geluid bovenin de nek heeft zich een handbreedte naar beneden verplaatst.'

Hieronder een korte foto-impressie van de tweede craniosacraal behandeling van de Friese hengst.

Energie-cyste
Terwijl de hengst zich tegoed doet aan het korte lentegras in het weitje grenzend aan de buitenbak, voegt Anja zich in de ontmoetingsruimte van stal Den Timp bij Roy. Even later werken de twee therapeuten geconcentreerd aan de menner, die zichtbaar geniet van de vier helende handen op zijn lijf. Dat maakt hij niet elke dag mee!

Het alarmsysteem van de menner, geactiveerd door het ongeluk, staat namelijk nog steeds te gevoelig afgesteld. Dit maakt dat hij automatisch hoog en wat hijgerig gaat ademhalen, waardoor hij verkrampt. Verkramping werkt angstgevoelens in de hand. Op het moment dat zijn ademhaling naar zijn buik zakt, is die vicieuze cirkel doorbroken en wordt de menner rustiger, waarna de verkramping ook wegzakt. Hoewel de menner meldt tijdens zijn ongeluk niet bang te zijn geweest omdat het daar allemaal te snel voor ging, zit de schrik volgens de behandelaars nog wel in zijn lijf. Alleen de hersenherinnering eraan is uitgeschakeld. Dit overlevingsmechanisme heeft een nuttige functie: het voorkomt dat je iets schokkends bewust meemaakt en je organisme erdoor beschadigd raakt. 
Baldadig
Als we voor de derde keer het erf van Den Timp oprijden, is de lente in alle hevigheid losgebarsten. Anja neemt de Friese hengst mee het weitje in. 'Mmm, hij is baldadig en wil niet zo erg.' Toch laat ze zich goedmoedig tot een kat-en-muis-spelletje verleiden. Pak me dan, als je kan!
De hengst beëindigt het spelletje al snel en komt uit eigen beweging naar Anja toe voor zijn op één na laatste Cranio Sacraal behandeling.
Halverwege de sessie begeven Roy en de menner zich naar de ontmoetingsruimte van Den Timp, waar Anja zich even later bij hen voegt. Weer behandelen ze de menner samen. Ook deze keer geeft de menner zich er helemaal aan over. Is dit de aard van het beestje of zijn het misschien de aangename herinneringen die zijn lichaamscellen, hersenen incluis, aan de vorige behandelingen bewaren...?

Korte foto-impressie van de derde behandeling van de hengst.
De wervelkolom en rug voelen goed. De hals is nog steeds wat stijf, dus krijgt de menner massage-les. Anja maakt zich zorgen over de hoeven:'Sinds ik hem aan het behandelen ben, gaan er steeds meer kwartjes vallen. Kijk, je voelt in heel het lichaam een ritmestroom. Bij het paard ook. Hoe verder naar beneden, hoe minder ik het ritme kan voelen. Ik denk nu dat de hoefijzers het ritme blokkeren, omdat de hoeven niet meer kunnen uitzetten. Eigenlijk loopt dit paard dus op knellende schoenen. Zal ik volgende keer een natuurlijke hoefbekapper eens vragen naar zijn hoeven te komen kijken? Ik vermoed dat daar de spanning in zijn nek vandaan komt.' De menner knikt: 'Doe maar. Ik sta open voor alles waar mijn paard baat bij heeft.'
Einde van de sessie. Roy activeert de niermeridiaan, waardoor afvalstoffen beter afgevoerd kunnen worden.

Actie reactie
Het is vrijdagavond, de dag na de derde behandeling van de Friese hengst. Anja krijgt een telefoontje van de menner.'Mijn paard is erg sloom en ligt veel, niet alleen in zijn box maar ook in de wei.' De dag erop gaat Anja kijken. 'Het is al een stuk beter', meldt een opgeluchte menner, die de hals van de hengst trouw heeft gemasseerd. Anja constateert dat dit het paard goed heeft gedaan, want zijn manenkam voelt een stuk losser aan dan de vorige keer. 'Ook mensen hebben de dag na een massage en-of craniosacraal behandeling vaak last van vermoeidheidsverschijnselen. Er worden dan afvalstoffen afgevoerd', stelt ze de menner gerust. De dag daarop laat de menner haar weten dat de hengst weer de oude is. 'Misschien zelfs wel beter dan hij ooit was. Zo ontspannen liep hij voor de wagen! Zelf ben ik na de derde sessie ook met sprongen vooruit gegaan. Alles gaat makkelijker, ontspannener en de pijn in mijn nek is teruggebracht tot bijna nul!'   
Wordt vervolgd?
Het is 19 april, de dag van de laatste Cranio Sacraal behandeling van de menner en zijn paard. De gouden zon straalt aan een strakblauwe hemel en zet alles in een bijna onwerkelijk helder licht. 'Met dit paard ben ik eigenlijk klaar', zegt Anja, die samen met natuurlijk hoefbekapper Harry Kramer naar stal Den Timp is gekomen. Kramer vertelt hoe natuurlijk bekappen in zijn werk gaat en bestudeert de hoeven van de hengst. 'De structuur van zijn hoeven is zo goed dat ik het wel aandurf hem natuurlijk te bekappen.' De menner meldt dat hij eerst wil bekijken hoe de Fries er in het najaar aan toe is.
Ondertussen zal hij zich wat meer in de materie verdiepen. Mocht hij het gevoel hebben dat zijn paard baat zou kunnen hebben bij natuurlijk bekappen, dan wil hij het wel proberen. Anja belooft de vorderingen hoe dan ook te blijven volgen. 'Alleen zo kan ik er misschien achter komen of er een verband is tussen het dragen van ijzers en de gespannen nek van het paard.' Ook zijn gevoelige kaken en zijn naar buiten hangende tong komen nog even ter sprake. Navraag bij een tandheelkundig dierenarts voor paarden heeft geleerd dat dit zou kunnen duiden op een kaakprobleem. De mogelijke oorzaak: het dragen van een bit. 

Anja en Roy vinden echter dat het te ver zou voeren om de menner ook maar meteen tot de overstap op een bitloze optoming te verleiden. De vaste gebitsverzorger moet eerst maar eens een kijkje in de mond van de hengst nemen. Terwijl Anja de Fries meeneemt voor zijn laatste sessie besluit Roy zijn behandeltafel op te stellen in de wei en de menner daar te gaan behandelen.
Onder de blauwe hemel, in de gouden zon en in aanwezigheid van de imposante Friese hengst, die het einde van de reeks sessies extra cachet geeft met een reeks grandioze galopsprongen!
 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu